Kontrast

Jedna chwila, a dwie osoby

Wiele twarzy w przeciągu doby

Raz morderca a raz człowiek

Czy to się zmieni kiedykolwiek?

Raz kroczę w głębokiej ciemności

By potem szukać światłości

Kontrast niczym wojna i pokój

Czy to mi da kiedyś spokój?

Raz wzdycham na myśli o pięknej przeszłości

Do której chcę wrócić, tam nie czuję złości

Raz wzdycham na przyszłość, na to co mnie czeka

Ja siedzę na łóżku sam, słuchając muzy, czas ucieka

Nic nie zmieniam, wewnątrz jestem wczorajszy

Mimo że ludziom wydaję się coraz dojrzalszy

Idąc w przód, cofam się w rozwoju

Nie opuszczam nigdy mego pokoju

Nie raz mam ochotę dokonać ludobójstwa

Nie ważne, do jakiego modlisz się bóstwa

Nie ważne czy mnie kochasz czy ja ciebie

Widzę tylko krew na bezchmurnym niebie

Potem dochodzi do mnie, że to tylko sen

Chodzi mi po głowie jak po uszach tren

Ale cały czas to cześć mnie

Boisz się mnie, co nie?