Boje się tego co przyniesie jutro
Boje się tego jak będzie ponuro
Boje się jej dźwięku i jej obrazu
Mam nadzieję nie dostać urazu
Wysoko nade mną, a niby obok
Unosi się do nieba jak pary obłok
Tak bardzo, tak bardzo się starałem
Nad sobą nieustanie pracowałem
Teraz nie mam z tego zwyczajnie nic
Jej słowa to był tylko zwykły pic
Oślepłem, a mimo to nadal widzę
Ogłuchłem, a mimo to ciągle słyszę
Ale co ja teraz z tym wszystkim zrobię?
Na co mi to? Złapię tylko jakąś fobię
A daleko pośród bezkresnych ziem
Moje słońce zajdzie, ja to wiem
Odejdę ze spokojem, ryknę jak amant
Ave Mortis! Morituri te salutant!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz