兄弟愛

Podkowa Leśna, godzina osiemnasta

Patrzę za okno, pusto wszędzie

I tak myśląc, jak to ze mną będzie

Dostrzegam, że u ciebie jedenasta

Ja dumam nad zadaniami i wierszami

Gdy ty uczysz się za lasami i morzami

Dwa w jeden, jeden w dwóch ciałach

Tak należałoby naszą dwójkę nazwać

My którzy do śmierci będziemy balować

Inni charakterem, jednym w zmysłach

Mali ciałem, duchem za to sporzy

Patrioci, jeden z marszem równym krokiem

Drugi kibicuje naszym w sercu z Orłem

I tak się zastanawiam, jak to się nam ułoży

Urodzeni w tym samym roku

Sieją postrach u sił zmroku

Hermanos Que Bailan

Nie znają słowa rozłam

Razem od kołyski, szkoły, aż po tatami

Wspólne zabawy, śmiech, łzy i nauka

W oczach rodziców byliśmy aniołami

W naszych głowach nie powstała luka

Wspólne ideały nam były wpajane

Wspólne problemy były rzucane

Jeden za drugiego wskoczy w ogień

Jeden za drugiego nadstawiał głowę

Jeden nie dawał drugiemu cierpień

Jeden walczył, drugi udawał sowę

I to właśnie nas ukształtowało

Takie życie nam pasowało

Tak teraz patrząc na wyblakłą fotografię

Myślę „Wytrwać do spotkania potrafię”

Urodzeni w tym samym roku

Sieją postrach u sił zmroku

Hermanos Que Bailan

Nie znają słowa rozłam

To było wczoraj, gdy wyjechałeś

Pół świata tamtego dnia objechałeś

Rok później szok, to ja u ciebie

Odnaleźliśmy bez trudu siebie

Coś w nas jest, że na końcu świata

Wiemy, gdzie jesteśmy, i dlatego

Nie potrzebna w mózgu żadna łata

Gdy trzeba znaleźć brata kochanego

To relacja której nie winno opisywać

Tylko ci wyżej rozumieją co w sercach

Co w duszy i co w naszych głowach

I tego będziemy się pilnować

Więc znaj dewizę mówioną wcześniej

Będzie dla ciebie po prostu lepiej

Urodzeni w tym samym roku

Sieją postrach u sił zmroku

Hermanos Que Bailan

Nie znają słowa rozłam

Kiedyś znowu będą razem

Nie rozdzielisz ich żelazem

A gdy tak będzie, pamiętaj

Świecie, powiedz sobie żegnaj!

J.N. Miszon