Młoda

Dla Eweliny, by zawsze się uśmiechała i nigdy nie wątpiła w to, kim jest i dlaczego jest taką a nie inną osobą.

Jeśli kiedyś zechcę portret, to od ciebie

Ty i ja to para natchnionych artystów

Których dzieła wartych będą kilka snów

Twoja sztuka jak gwiazdy na niebie

Ja maluję słowem, ty piszesz palcami

Ty czytasz między moimi wierszami

Ja wnikam w głąb duszy twych obrazów

Widzę ciebie, wiedzę piękno, widzę

Krytyków twej sztuki nienawidzę

Ty przecież nie sprejujesz budynków

Ty tworzysz sztukę, jakiej teraz nie znają

Niech żałują, że się nią nie zachwycają

Teraz usiądź, schlejmy się i lećmy tworzyć

Śmiej się, kochaj, znajdź powód by żyć

Jest między nami więź, nie sądzisz młoda?

Jedno drugiemu pomoże, sił nagle doda

Kopnie gdy zacznie wygadywać głupoty

Wyściska gdy wróci z dalekiej podróży

Na barkach wyniesie, gdy przylecą kłopoty

Jedno drugiemu zawsze radą usłuży

Ileż to naszej więzi mieliśmy już dowodów

Ile razy jedno przez drugiego omal nie płakało

By ze sobą przebywać, nie potrzeba powodów

Będziemy za sobą tęsknić, choćby nic się nie stało

Choćbyśmy mieli tylko zniknąć na dzień lub dwa

Razem będziemy silniejsi od niejednego lwa

Wszystkiego najlepszego dla przyjaciółki

Dla najlepszej z najlepszych dodać należy

Przy naszej dwójce człowiek jest taki malutki

A najważniejsze, że jedno w drugiego wierzy

J.N. Miszon